Beschreibung

"Ve ona, defalarca sorduðum soruyu tekrar sordum: Kuyruðun nerede bitiyor, gövden nerede baþlıyor veya gövden nerede bitiyor, kuyruðun nerede baþlıyor? Sorumla birlikte simsiyah kuyruðunu bir iki defa gönlümün kıyısında dolandırdı, ardından her zamanki cevabını verdi. Beni böyle varsayımlarla açıklayamazsın, ben bir bütünüm."

Sofya Kurban ikinci öykü kitabında küçük anlara odaklanıyor. Küçük kırılma anlarına. Bir telefon görüþmesi, bir bardak sabah çayı, arabada dinlenilen bir þarkı süresi gibi küçük anlara... Usta bir ressamın bir iki fırça darbesiyle resimde yaptıðını sade bir dille öyküde yapıyor Kurban. Okuyucu, ufak ipuçlarıyla kahramanların dünyasına kolayca giriyor ve ardıþık öykülerle bu kez aynı anın diðer kahramanlarının izini sürmeye devam ediyor.

Öykülerin bir kısmında kahramanlar uzuv kaybından sakatlıða doðru giden yolda ilerliyor. Belli belirsiz jestler, bakıþlar ve sözlerle birbirimizi "sakat"lıyor olabilir miyiz? Sofya Kurban'ın kitabındaki meselelerinden biri de bu. Galiba bu meselede çoðumuz topallıyoruz.