Beschreibung

Hayat bir yolculuktur! Çok duyduðunuz, fazlaca aþina olduðunuz bir cümle deðil mi? Bir þeyi ne kadar çok duyar ya da söylerseniz o kadar etkisi azalır diye bilinir ama bu cümle bende hâlâ taptaze. Ben hâlâ hayatın tam olarak bir yolculuktan ibaret olduðunu düþünüyorum. Hatta belki de sırf bu nedenle yolda olmak, yola çıkmak, yolculuk ve yol kavramları heyecanlanmama vesile olabiliyor. Seviyorum hâsılı yolu. Hatta biraz daha duygusala baðlarsak "Yol umuttur!" benim gönlümde. Bu sebeple fiziken ya da ruhen yol hâlini korumaya gayret etmeye çalıþırım. Çünkü yolcu olmak, baðlanmamayı gerektirir; hep hazırlıklı olmayı ve vakti zamanı geldiðinde aniden kalkıp gidebilmeye hazır hissetmektir. Yerleþik deðilsindir bir kere. Baþka bir açıdan düþünüldüðünde kalben göçebe olmaktır aslında yolcu olmak!

İþin sonunda yol nereye varır, bizi nereye götürür; yolculuðumuz nerede son bulur bilemiyorum ama ben umutluyum. Yine bu sebeple ne zaman bir yola çıksam, ne zaman bir yol görsem, ne ara bir yola baksam; bu gerçekle yüzleþip bir kez daha aslolana odaklanmaya çalıþıyorum. Çok korkuyorum doðru ama merhamet edenlerin en merhametlisine sıðınıp; içime heyecan tohumları serpen þu cümleyi mırıldanıyorum tekrar tekrar:

"Yollar benim umudumdur!"